Nog 24 uur te gaan. Ik zit nu nog achter m'n bureau in Amsterdam en voel me van alles tegelijk. Een mengeling van 'knoop-in-mijn-maag/wat-in-vredesnaam-ga-ik-doen' tot 'eindelijk-weer-tijd-voor-een-goed-avontuur/hoeveel-uur-nog-tot-de-trein-vertrekt'. Kortom, een soort van pre-schoolreisje-gevoel. Alleen dan 10 keer zo erg.
Nog 24 uur te gaan dus voordat mijn trein vertrekt naar Berlijn, voordat ik op weg ga met een koffer en een backpack die ik nog moet inpakken, voordat mijn antropologisch master veldwerk onderzoek gaat beginnen. Maar waarom eigenlijk in Berlijn?
Omdat Berlijn een stad is waar geschiedenis en herinneringen rondspoken. Een stad waar plaatsen tot symbolische plekken verworden. Een stad die ruim twintig jaar na de val van de Berlijnse Muur nog steeds verdeeldheid in zich herbergt. Een stad waar niet wordt opgehouden met bouwen. Een stad waar op bijna elke straathoek wel een herdenkingsmonument te vinden is. Een stad van kunstenaars. Een stad van Ossi's, Wessi's, Wossi's en wereldburgers. Een stad met zo'n 3,5 miljoen inwoners. Een stad van Checkpoint Charlie, Under den Linden en Brandenburger Tor. Een stad van 890 vierkante kilometer. Een stad die imponeert. Een stad waarin ik hoop te ontdekken hoe de ideeën en ervaringen van burgerschap onder voormalig Oost-Duitse burgers zich heeft ontwikkeld over de afgelopen veertig jaar. En, nog een stap verder, hoe die ervaringen en ideeën over burgerschap onlosmakelijk verbonden zijn met specifieke plekken in de stad.
Nog 24 uur. Und dann werde ich ein Berliner sein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten