K.L. Stories

Zaterdag 25 november

Halve stad doorgesjouwd vandaag, bijzonder vermoeiend met die tropische hitte. Eerst zo'n 270 meter boven de grond rondgewandeld in de K.L Tower. Tot op dat moment wist ik niet dat deze metropool omringd werd door bergen. Echt een magnifiek uitzicht! Alles lijkt klein en onnoemenswaardig vanaf die hoogte. Beneden aan de toren werd de mogelijkheid geboden om o.l.v. een gids een ' nature walk' af te leggen door het omringende tropisch regenwoud. Een soort stadsregewoud dus. Interesting... ik stap op de gids af om te vragen wanneer de eerstvolgende ' guided tour' gaat plaatsvinden. Hmm...pas over een uur. Dus ik vraag of het ook mogelijk is om deze route zonder gids te wandelen. Yes, yes, no problem, just follow the path. Right, zo moeilijk kan het natuurlijk ook niet zijn zo'n stuk regenwoud midden in de stad. Wat stelt het nou helemaal voor, het is vast niet meer dan een net onderhouden park met wat palmbomen. Ik begin aan de nature-walk door een lange houten loopbrug af te dalen die laag boven de grond tussen de bomen hangt. Niet handig op slippers. Vanaf daar kan ik kiezen uit verschillende route's. De meest spannende dan maar; modderig paadje omhoog slingerend tussen reusachtige bomen door. F***! Het stikt hier van de muggen. Twee minuten later: F*** ik heb zo'n twintig huge bulten op mn armen en benen. Wat doe ik hier ook alweer? Oh ja, bijzonder zeldzame boom- en plantensoorten bewonderen. Ik moet op zn minst geinteresseerd stilstaan bij alle bordjes met uitleg over de zoveelste tropische boomsoort met absurde boomstamvorm. Pfff, nog een half uur Mir, dan heb je de route afgelegd. Dat redt ik heus nog wel. Vijf minuten later ben ik de ontkenningsfase voorbij en geef ik volmondig toe dat het belachelijk heet is en mn ledematen jeuken als een gek. Dan doemt er een bordje op met de volgende tekst: Beware of dangerous species. Gevolgd door pictorgrammen - snakes - scorpions - huge wasps. Dubble*** Twee opties; pad naar boven volgen a la Wambo de jonge Papua of nu de houten trap naar de benedenuitgang afrennen. Run! Hahahahaha, to zover mijn heldenmoed. De bulten jeuken trouwens nog steeds en ze zijn echt drie keer zo groot dan die je in NL krijgt. Gelukkig heeft een kenner mij ervan overtuigd dat je in K.L. geen gele koorts en malaria kunt oplopen. Kan alleen maar in de binnenlanden. Well, na de mislukte jungle experience heb ik me lekker deca per taxi naar de Petronas Towers laten vervoeren. You know, one of the most spectecular James Bond scenes in the world ;). Spectaculair zijn ze wel, twee reuzen van staal (of iig iets metaalachtigs) gebouwd volgens islamitische principes, wat die ook mogen zijn. Zal wel iets met symmetrie en speciale vormen zijn die symbool staat voor religieuze waarden. Ik zal proberen de foto's z.s.m. bij mn weblog te plaatsen. De binnenkant van de torens zijn het walhalla voor shopaholics. k Heb nog nooit zoveel extreme luxe op zo weining vierkante meter gezien! Ik was er niet zo gecharmeerd van, aangezien ik toch het geld niet heb. Lekkere praktische levensinstelling. Helaas waren de kaartjes voor de brug tussen de twee torens in uitverkocht voor die dag.

Zondag 26 november

Genoten van alle reacties op mn blog, thanks! Ik zit hier dan wel heel dapper in mn eentje, maar heb die moed alleen omdat ik weet dat er veel mensen zijn die van me houden. Jullie komen in mn album in het rijtje 'mede mogelijk gemaakt door'.

Ze hebben hier in K.L. een winkelketen '7eleven', kleine winkeltjes waar ze broodjes, chips, koekjes, tijdschriften en zelfs cappucino verkopen. Lekker westers dus. Dat mag ik eigenlijk niet zeggen als antropoloog (je weet wel aanzetten tot polarisering en generalisering), maar dat kan me vrij weinig schelen. In ieder geval vluchtte ik hier rond een uurtje of half elf 's ochtends naar binnen om even wat bekends te zien en te kopen. Tot mijn grote verbazing lagen er saucijzenbroodjes (ik hoop dat dit goed gespeld is Huug). Mijn hele lijf schreeuwde om zo'n broodje en wie ben ik om niet aan mijn instincten toe te geven. Dit wordt echt lekker, dacht ik en nam een hele grote hap. AAAAH! Een wolf in schaapskleren. Misleidende buitenkant met te scherpe chilipepervulling. Nu begrijp ik wat ze met globalisering bedoelen.

Merdeka Square (onafhankelijkheidsplein) en het paleis van sultan Abdul Samad gespot. Het is superwarm en de zon is zo fel hier dat ik amper met mn ogen open kan lopen. Ik denk dat ik maar ga chillen bij de Lake Gardens. Op weg er naartoe hoor ik de roep vanaf de moskee van heel dichtbij. Dat is wel even wat anders dan kerkklokken. Het gezang roept een sfeer bij me op van bedoeien, sultanspaleizen, honderden knielende mannen, heet zand en islamitische mozaiekkunst. Een enigszins geromantiseerd beeld, haha.

Iets verder aan dezelfde weg maak ik kennis met een islamitisch vrouwtje die vanuit haar auto een kolonie apen aan het voeren is. Wanneer ik dichterbij kom spot ik zelfs nog een hagedis van zo'n 30 centimeter. Ben nu al blij met deze dag. Ik krijg wat overrijpe bananen van het vrouwtje om ook de apen te voeren. Het lijkt misschien iets heel simpels, maar het was vertederend om eten uit mn vingers te laten grissen door brutale en schichtige aapjes die je zomaar aan de rand van een parkeerplaats en aan het begin van hun natuurlijke territorium tegenkomt. Na het voeren maak ik pas echt kennis met de vrouw. Ze is 64 en heet Zainon Idris. Ze biedt aan om me een lift te geven naar de ingang van het park waar ik graag heen wil. Ondertussen praatten we wat over mijn reis en over de reizen die zij al gemaakt heeft, over God die ons beschermt en ze vraagt of ik zin heb om met haar te gaan lunchen in de club die bij de ingang van het park staat. Ik stem toe, want ze heeft een beetje mn hart veroverd met haar charmante iele verschijning, snelle handgebaren en haar meisjesachtige glimlach. Bovendien lijkt het me heerlijk om even wat gezelschap te hebben. Binnen twee minuten rijden pikken we een andere blanke vrouw op die ook wel een lift kan gebruiken. Karin (een oostenrijkse vrouw van begin 40) blijkt in K.L. te zijn voor haar werk als oncologe. Ze helpt bij het opstarten van een nieuw ziekenhuis waar onder andere het aantal kankerpatienten in kaart gebracht moet worden. Zij wordt ook uitgenodigd voor de lunch en zo belanden we met zn drieen in een oud engels clubgebouw (for members only, dat zegt wel wat over de sociale status van Zainon I guess). Wat Zainon zelf voor werk doet is me nog steeds niet helemaal duidelijk, "different kinds of social work" kan een heleboel betekenen. We vermaken ons in ieder geval prima tijdens het heerlijke maleisische eten met het uitwisselen van onze reis- en werkervaringen. Halverwege de middag nemen Karin en ik afscheid van Zainon en besluiten om samen het volgelpark door te wandelen. De twee volgende uren verwonderen we ons over de meest bizar gekleurde exotische vogels en maken we foto's bij de 'birds picture place', waar je tamme papagaaien, uilen, beo's enz. kunt vasthouden terwijl er een foto van je wordt gemaakt. Enorm toeristisch, maar wel veel lol!

We gaan precies op tijd (tropische hoosbui) klappermelk drinken ondertussen pratend over de goede en minder goede kanten van het dragen van bhurka's. Is het alleen ok als het een individuele keuze is of ook als het min of meer automatisch wordt overgenomen via de opvoeding. En wat het overheidsbeleid dwingt tot het dragen van een bhurka? Daarop volgt een discussie over de vermeende openheid in de Nederlandse samenleving. Mogen mensen en public alles tegen elkaar zeggen zoals Theo van Gogh deed? Wat neerkomt op en public beledigen van mensen. Gaat het individualistische ideaal zo ver dat iedereen alles tegen elkaar moet kunnen zeggen. Is er een grens aan vrijheid van meningsuiting? Tolerantie is min of meer ene hol begrip geworden. Misschien is liefde voor elkaar meer op zn plaats in een samenleving waar echte zorg, bijna niet meer te vinden is in bijvoorbeeld bejaardentehuizen en gehandicapteninstellingen, vanwege het tekort aan werknemers. Tegelijkertijd lijken veel mensen ingedut te zijn onder het jarenlang leven in comfortabele omstandigheden. De consequentie daarvan is dat mensen door het minste of geringste uit hun evenwicht zijn te brengen. En het is maar de vraag of dat zo'n gezonde en sterke samenleving oplevert. Gewenning aan comfort maakt mensen misschien wel onmachtig in moeilijke omstandigheden. Niet dat ik ondankbaar ben dat ik in Nederland ben opgegroeid onder deze comfortabele omstandigheden. Zeker wel, maar de westerse decadentie geeft mensen een leven vol keuze's waarvcan ze niet weten wat ze ermee moeten. Materialisme verdringt de roep van de ziel naar meer en diepere zekerheden. Well, ik geloof dat dit reisverslag is overgevloeid naar een soort publieke reflectie op het leven in Nederland. Het maakt nogal wat in me los dit ontdekken van nieuwe mensen en andere levensstijlen. Ik laat het toch maar staan denk ik. Dat Zainon en Karin mijn pad kruisten maakte deze dag namelijk wel mn meest interessante en inspirerende tot nu toe. Ben nu beetje moe van anderhalf uur typen, dus mn belevenissen van vandaag (maandag, bezoek aan Batu Caves) sla ik ff over. Moet ook nodig gaan slapen, want vlieg morgenochtend vroeg naar Sydney!!

Alle liefs vanuit K.L.
Mir